Qui a tué mon père
- Downloads：7934
- Type：Epub+TxT+PDF+Mobi
- Create Date：2021-09-27 07:52:18
- Update Date：2025-09-06
- Status：finish
- Author：Édouard Louis
- ISBN：2757875469
- Environment：PC/Android/iPhone/iPad/Kindle
- Download
Summary
" Chez ceux qui ont tout， je n'ai jamais vu de famille aller voir la mer pour fêter une décision politique， parce que pour eux la politique ne change presque rien。 [。。。] Pour les dominants， le plus souvent， la politique est une question esthétique : une manière de se penser， une manière de voir le monde， de construire sa personne。 Pour nous， c'était vivre ou mourir。 "
Reviews
MichuPichu
，
Sie bestimmen die Politik， obgleich die Politik kaum Auswirkungen auf ihr Leben hat。 Für die Herrschenden ist die Politik weitgehend eine ästhetische Frage: eine Art， sich zu denken， sich zu erschaffen， eine Weltsicht。 Für uns ist sie eine Frage von Leben und Tod。
po。czytane
，
Świetna książka， jedna z lepszych w tym roku
Rio
，
I started this book at around 9。30pm and finished it 10。45 （in the same night） 。 Not because it was great but because it was relatable and addictive。 You felt sad for the author and you felt sad for the father 。 You understood both characters in a weird way 。 A quick and remarkable read 。I recommend if you need a quick book to help you reach your reading goal this year 。 I also recommend if you’ve struggled with a relationship with your parents ， or your parents have had complex lives 。 Or if yo I started this book at around 9。30pm and finished it 10。45 （in the same night） 。 Not because it was great but because it was relatable and addictive。 You felt sad for the author and you felt sad for the father 。 You understood both characters in a weird way 。 A quick and remarkable read 。I recommend if you need a quick book to help you reach your reading goal this year 。 I also recommend if you’ve struggled with a relationship with your parents ， or your parents have had complex lives 。 Or if you’ve lost a parent， In anyway 。 This book has multiple angles in which it can affect a person and it did affect/touch me 。 A simply good book ， elegantly simple 。 。。。more
Lion Löwent
，
Es braucht ein ganzes Leben， die eigene Kindheit zu verstehen。 Ich glaube， millenials und digital natives， Menschen mit Zugang zu mental health Konzepten usw。 kann dies schneller gelingen als ein ganzes Leben。Tolle Geschichte， die auch für die Klassenzugehörigkeit zu sensibilisieren vermag。Macron ist einer von vielen Mördern。
Sophia B
，
Brilliant。«For de herskende klassene er politikk et estetisk spørsmål: en måte å tenke på seg selv på， en måte å skape seg selv på。 For oss var det liv eller død» Slik er det。 Dette er boken om våre liv， vi som vokste opp nederst eller nest nederst på rangstigen。 Det er et vakkert， brutalt og tankevekkende perspektiv Louis har。 Politikk dreper og politikk ødelegger liv。 Punktum finale。
Jowita Mazurkiewicz
，
Eh。 Formuła Louisa pomału się wyczerpuje。 Jego trzecia książka to coś pomiędzy rozliczającym listem do ojca， aktem oskarżenia francuskich polityków i esejem socjologicznym。 Nie jest niczym do końca， nie za wiele ma szansę wybrzmieć z tej broszurki。 Niby dobrze się to czyta， niby jest kilka trafnych myśli i umiejętnie uchwyconych wspomnień， ale to tylko przebłyski w nieuniknionej wtórności。 Szanuję pracę Louisa， będę nadal przyglądać się jego twórczości， ale chciałabym， żeby znalazł literackie wy Eh。 Formuła Louisa pomału się wyczerpuje。 Jego trzecia książka to coś pomiędzy rozliczającym listem do ojca， aktem oskarżenia francuskich polityków i esejem socjologicznym。 Nie jest niczym do końca， nie za wiele ma szansę wybrzmieć z tej broszurki。 Niby dobrze się to czyta， niby jest kilka trafnych myśli i umiejętnie uchwyconych wspomnień， ale to tylko przebłyski w nieuniknionej wtórności。 Szanuję pracę Louisa， będę nadal przyglądać się jego twórczości， ale chciałabym， żeby znalazł literackie wyjście ze schematu， który sobie narzucił i przede wszystkim jeszcze trochę dorósł i okrzepł。 。。。more
Türkay
，
Kısacık， samimi， çok etkileyici， dürüst， politik bir metin…Yazarın yeni metinlerini merakla izleyeceğim…
Natalia
，
„Dla klasy uprzywilejowanej polityka najczęściej jest kwestią estetyczną; sposobem myślenia， sposobem postrzegania świata， sposobem budowania własnej osobowości。 Dla nas była kwestią przeżycia。”„Zajmujesz się jeszcze polityką？ […] Masz rację; myślę， że przydałaby się tutaj jakaś mała rewolucja。”
Jakub Horbów
，
Na około 50 stronach kilkanaście obrazków z życia autora i jego ojca。 Historia nieodbytych rozmów i niewyrażonych uczuć。 No i najważniejsze na koniec próba zrozumienia i pojednania。 Powiedziałbym， że jest to bezpośrednia kontynuacja Końca z Eddym， który jednak wciąż gdzieś tam jest。
Sasha
，
Ik heb dit boek ademloos geluisterd。 Hoe een politiek systeem het lichaam van de kansarme vader van de schrijver heeft verwoest。 Een boek dat net zoals het Nederlandse boek ‘De Onmisbaren’ （2021） een boek is dat opkomt voor de onderklasse dat keer op keer slachtoffer is van rechtse en oneerlijke politiek。 Voor sommige mensen is politiek overleven bewijst dit boek。Daarnaast vertelt de auteur hoe het leven met zijn vader onheilspellend was met schaarse momenten van vreugde en verbondenheid。 De scè Ik heb dit boek ademloos geluisterd。 Hoe een politiek systeem het lichaam van de kansarme vader van de schrijver heeft verwoest。 Een boek dat net zoals het Nederlandse boek ‘De Onmisbaren’ （2021） een boek is dat opkomt voor de onderklasse dat keer op keer slachtoffer is van rechtse en oneerlijke politiek。 Voor sommige mensen is politiek overleven bewijst dit boek。Daarnaast vertelt de auteur hoe het leven met zijn vader onheilspellend was met schaarse momenten van vreugde en verbondenheid。 De scène waarbij waarin de auteur als klein kind enthousiast een show geeft voor zijn vader， en het liedje ‘Barbie Girl’ zingt van Aqua ging door merg en been。 “Papa， kijk dan！” Maar de vader kijkt beschaamd weg。Je voelt de frustratie van de auteur。 Het verlangen naar liefde van zijn vader。 Goedkeuring van zijn vader。 In deel drie haalt hij uit naar de instanties die zijn vader zo hebben gemaakt （lees: vermoord）。 Of beter de atmosfeer die hem laten lijden， zijn lichaam en geest kapot hebben gemaakt: Hollande， Sarkozy， Macron。 En die namen mogen we niet vergeten。 。。。more
Alice Nunes
，
Wow this was so beautiful。 Especially having read and loved the end of eddy I got super emotional and cried and smiled and wow it’s EMOTIONAL
Wojciech Szot
，
Intelektualnie rozczarowująca jest nowa książka Edouarda Louisa （przekł。 Joanna Polachowska） i choć dla wiernych fanów francuskiego pisarza to obowiązkowa lektura， uzupełniająca to， co do tej pory się o nim dowiedzieliśmy， to dla pozostałych czytelników i czytelniczek jest to bardzo niekonieczny zakup。“Kto zabił mojego ojca” to tak naprawde rozbudowany esej autobiograficzny， w którym autor opowiada o swojej relacji z ojcem， relacji swojego ojca z jego ojcem， matką i światem zewnętrznym。 Nie ma t Intelektualnie rozczarowująca jest nowa książka Edouarda Louisa （przekł。 Joanna Polachowska） i choć dla wiernych fanów francuskiego pisarza to obowiązkowa lektura， uzupełniająca to， co do tej pory się o nim dowiedzieliśmy， to dla pozostałych czytelników i czytelniczek jest to bardzo niekonieczny zakup。“Kto zabił mojego ojca” to tak naprawde rozbudowany esej autobiograficzny， w którym autor opowiada o swojej relacji z ojcem， relacji swojego ojca z jego ojcem， matką i światem zewnętrznym。 Nie ma tu właściwie żadnych zaskoczeń - ojciec nieakceptujący homoseksualności syna， ale zmieniający swoją postawę wraz ze starzeniem się postępującym procesem niedołężnienia i odkryciem， że mają wspólnego wroga - opresyjne państwo。 Najbardziej udana jest końcówka tej książki， gdzie Louis pyta “dlaczego w biografii nigdy nie wymienia się tych nazwisk”， za czym następuje wyliczanka polityków i polityczek， których decyzje dotyczące socjalu negatywnie wpłynęły na świat biedniejszych mieszkańców Francji。 Klasy uprzywilejowane， mówi Louis， nie odczuwają bezpośrednio polityki， w czym się trochę moim zdaniem zapędza retorycznie， ale efekt jest całkiem ciekawy。 Trzeba przyznać francuskiemu pisarzowi， że klasy uprzywilejowane na pewno o wiele mniej， jeśli w ogóle， cierpią z powodu decyzji polityków i zmian w polityce społecznej。Ciekawa jest też niejednoznaczność postaci ojca， którą pokazuje Louis。 Z jednej strony homofob， który nie potrafi zrozumieć syna， z drugiej - człowiek， który doznał przemocy domowej i dlatego robi wszystko， by jego dom był od niej wolny。 Nie do końca mu się to udaje， bo oprócz przemocy fizycznej jest jeszcze przemoc psychiczna， ale paradoks， który pokazuje Louis - fakt， że przemoc uchroniła jego rodzinę przed przemocą - jest ciekawy。 Mimo to opowieść o rodzinnych stosunkach Louisów nie zaskakuje， a próby jej intelektualnego opisania chwilami wręcz bawią。 Bo to jest tak， że w każdym eseju trzeba zacytować kogoś mądrego i uznanego。 Zatem Louis cytuje… Petera Handkego。 Jego wybór， ma prawo。 Ale gdy Handke mówi coś takiego: “W tych warunkach urodzenie się kobietą to wyrok śmierci” （w książce brakuje przypisu gdzie Handke coś takiego mówi）， to myślę sobie， że mógł Louis wybrać setki intelektualistek-feministek， które naprawde mają dużo więcej do powiedzenia niż austriacki dramatopisarz na temat sytuacji żyjących samodzielnie wielodzietnych kobiet。Niewielka to książeczka i jakieś takie rozmienianie się na drobne。 Podobnie robi ostatnio Chimamanda Ngozi Adichie， która chwilę po śmierci matki wydała poświęcony jej rozbudowany esej， w którym poza warstwą emocjonalną nie ma niczego specjalnego。 Jest w książce Louisa narcystyczna próba pokazania siebie jako intelektualisty europejskiej klasy， który zakreśla jakieś nowe obszary do refleksji。 Niestety niczego nowego tu nie znalazłem， ot opowieść jak wiele， do tego naprawdę lepsze cytaty mógł podobierać。Wobec pisarzy， którzy garściami czerpią z własnej biografii mam zawsze sporą nieufność， bo co gdy skończą im się historie？ Zwłaszcza gdy dotyczy to młodych twórców， jak Louis czy Dorota Kotas， moje obawy są spore - bo przecież kiedyś trzeba przeżywać życie， które się później opisze。 Przed nami za jakiś czas książka Louisa poświęcona matce。 Ponoć dużo lepsza， ale co będzie kolejne？ To， co mi się u Louisa najbardziej podobało to utrzymywanie się na przecięciu autobiografii i fikcji， teraz jednak idziemy w stronę mocno narcystycznej opowieści autobiograficznej i zdecydowanie mnie to niepokoi。Jak chcecie wiedzieć wszystko o Louisie - polecam。 Gdy niekoniecznie - poczekajcie na książkę o matce。 Ponoć liczy więcej niż 52 strony tekstu。 。。。more
Tomasz
，
Najbardziej osobista książka Louisa， przepełniona bólem i oskarżeniem konkretnych zjawisk， ludzi odpowiedzialnych za pogłębienie nierówności klasowych。 Zdziwiła mnie niewielka liczba stron， przez którą mam wrażenie， że niektóre myśli są zbyt pourywane， nieuporządkowane， ale ogólne przesłanie jest mocne。 Lektura obowiązkowa dla osób， które przeczytały „Koniec z Eddym” i „Historię przemocy”。
Fatmah Mounir Al-Najjar
，
لماذا نُخفي مَشاعرنَا؟لماذا لا نُسمِّي الناس بأسمائِهم؟تَمَّتْ。١١ أيلول/ سبتمبر، ٢٠٢١
Connor Gormley
，
This could have been a lot better。 Louis’ writing is as evocative and beautiful as ever， but you won’t find anything here that isn’t better and more eloquently explored in his 2014 debut The End Of Eddy。Like in that novel， this is a compelling portrait of edouard’s strained relationship with his father: a complex and enigmatic man whose myriad contradictions hold the book hostage。 More than a story of a man and his son， the relationship is a metaphor， lending itself to an exploration of the ways This could have been a lot better。 Louis’ writing is as evocative and beautiful as ever， but you won’t find anything here that isn’t better and more eloquently explored in his 2014 debut The End Of Eddy。Like in that novel， this is a compelling portrait of edouard’s strained relationship with his father: a complex and enigmatic man whose myriad contradictions hold the book hostage。 More than a story of a man and his son， the relationship is a metaphor， lending itself to an exploration of the ways in which socio-political violence manifests itself on personal， emotional and intergenerational levels by perpetuating the circumstances that lead to poverty。 But the discourse hasn’t really evolved since 2014， and though Louis does a lot to suggest his relationship with his father has changed in some fairly profound ways， he does little to explore them。 Instead， he opts to indulge in the kind of of polemic that’s better suited to a blog post。And， like a blog post， Who Killed my Father can’t resist the urge to gaze lovingly down its own navel。 You won’t find the emotional pathos or detailed introspection of a better developed novel here。 It feels more like a template for something bigger， more expansive and ultimately more impressive。 So， although this certainly isn’t one to avoid， keep your expectations in check。 。。。more
Eline schrijft hier
，
Ze hebben mijn vader vermoord is het derde boek van de Franse literaire sensatie Édouard Louis。 De schrijver debuteerde in 2014 met zijn roman Weg met Eddy Belleguelle。 Ze hebben mijn vader vermoord is een autobiografische novelle waarin Louis de relatie met zijn vader beschrijft， en ingaat op racisme en de Franse politiek。 Louis groeide op als Eddy Bellegueule in een klein Frans dorpje， zo’n veertig kilometer van de grote stad。 Het arbeidersgezin leefde in armoede en had bovendien te lijden ond Ze hebben mijn vader vermoord is het derde boek van de Franse literaire sensatie Édouard Louis。 De schrijver debuteerde in 2014 met zijn roman Weg met Eddy Belleguelle。 Ze hebben mijn vader vermoord is een autobiografische novelle waarin Louis de relatie met zijn vader beschrijft， en ingaat op racisme en de Franse politiek。 Louis groeide op als Eddy Bellegueule in een klein Frans dorpje， zo’n veertig kilometer van de grote stad。 Het arbeidersgezin leefde in armoede en had bovendien te lijden onder het alcoholprobleem van Louis’ vader。 Als kind vond Louis het niet erg dat zijn vader niet thuis was maar zich in het dorpscafé zat te bezatten:“Elke dag dat ik in de buurt van onze straat kwam， dacht ik aan je auto en deed ik een schietgebedje: zorg dat hij er niet staat， zorg dat hij er niet staat， zorg dat hij er niet staat。”Als zijn vader niet thuis was， hing er immers geen gespannen sfeer meer in huis。 Dan konden ze rustig eten en was zijn moeder minder op haar hoede。Lees mijn volledige recensie op elineschrijfthier。nl。 ↖️🙋🏻♀️ 。。。more
Hugo
，
Narrado como autobiografía， breve。Muestra cómo la pobreza， la falta de educación y las enfermedades （accidentes） pueden ir matando en vida。 Es una crítica dura， no sólo hacia la clase dominante sino que directa y explícitamente al Gobierno francés y particularmente a los presidentes de los últimos años。
Sirunmanug
，
Vurucu ve etkileyici
Sinem
，
50 sayfada yumruk atıyor kitap fakat Eddy'nin Sonu ile kıyas yapmadan edemiyorum。 Eddy'nin Sonu'ndan önce okusaydım belki daha da etkileyici bulabilirdim。 50 sayfada yumruk atıyor kitap fakat Eddy'nin Sonu ile kıyas yapmadan edemiyorum。 Eddy'nin Sonu'ndan önce okusaydım belki daha da etkileyici bulabilirdim。 。。。more
Adam
，
When asked what the word racism means to her， the American scholar Ruth Gilmore has said that racism is the exposure of certain populations to premature death。 The same definition holds with regard to male privilege， to hatred of homosexuality or trans people， to domination by class- to social and political oppression of all kinds。。。。Because you felt that you hadn't lived your youth to the fullest， you spent your whole life trying to be young。 That's the trouble with stolen things， like you with When asked what the word racism means to her， the American scholar Ruth Gilmore has said that racism is the exposure of certain populations to premature death。 The same definition holds with regard to male privilege， to hatred of homosexuality or trans people， to domination by class- to social and political oppression of all kinds。。。。Because you felt that you hadn't lived your youth to the fullest， you spent your whole life trying to be young。 That's the trouble with stolen things， like you with your youth: we can never quite believe they are really ours， and so we have to keep stealing them forever。 The theft never ends。 You wanted to recapture your youth， to reclaim it， to resteal it。 Only those who have always had everything given to them can truly feel what it is to possess。 A sense of possession is not something one can acquire。。。Emmanuel Macron condemns the "laziness" of those in France who， according to him， are blocking his reforms。 You've always known that this word is reserved for people like you， people who can't work because they live too far from large towns， who can't find work because they were driven out of the educational system too soon， without a diploma， who can't work anymore because life in the factory has mangled their back。 We don't use the word lazy to describe a boss who sits in an office all day ordering other people around。 We'd never say that。 When I was little， you were always saying， obsessively， "I'm not lazy"， because you knew that insult hung over you， like a specter you wished to exorcize。。。 For you the word 'lazy' is a threat， a humiliation。 This kind of humiliation by the working class breaks your back again。"Who Killed My Father" is a look into the relationship between the author and his father。 Turbulent， rooted in masculinity， the idea of what it is like to be a man， the troubles of a 'masculine' father having a gay son， the ramifications of classism and ableism in French society。 The need of love from the father and the general acceptance as the child。 The context is relatable; the book just jumps between timelines and lacks a bit of cohesion。 The timeline feels more like notes being jotted down than a sequential flow of things。 While this works for some readers and presents more of a raw feeling for the book， it also gives a sense of being all over the place。 While I definitely am scatterbrained in my own nature， sometimes reading about others' scatterbrained writings provides it's own headaches。 。。。more
Hedda
，
Fin！ Och väldigt bra slut
Sofie
，
‘Pour les dominants， le plus souvent， la politique est une question esthétique: une manière de se penser， une manière de voir le monde， de construire sa personne。 Pour nous， c’était vivre ou mourir。’
Paeultje
，
Het is een flinterdunne novelle， geschreven als een toneelstuk。 Hoop dat de inhoud zeker een keertje wordt voorgedragen in het theater。 Maar de boodschap kwam binnen als een mokerslag。 De elite verpulvert de arbeidersklasse。
حيدر قحطان
，
هذه الرواية لا يمكن وصفها، صغيرة الحجم لكن ما تخلفه بداخلك كبير جدا。تحكي تفاصيل حياة مملوئة بالقلق، التوتر، التشتت والضياع… طرح جريء، إدانة للحب والسياسة والعائلة。هكذا يجب ان تكون الروايات، في أقل من ٧٠ صفحة، استطاع الكاتب التحدث عن كل شيءٍ، استطاع قول ما يريد بلغة سهلة ومباشرة وسلسة… عمل يجب أن يُقرأ。لا تفوتوا فرصة الحصول عليها。
Sigrun Hodne
，
So good！ Read & learn。 Read & enjoy the beauty of language & the horrific sadness of life。 Read & read again。
Hanna
，
Ich habe gerade noch keine Worte dafür wie wundervoll， wie ehrlich und wie erschütternd dieses Buch ist。 Ich hoffe， dass ich irgendwann die richtigen Worte dafür finden werde。 Vielleicht nach einem zweiten Mal lesen， vielleicht nach einem dritten， vielleicht aber auch nie。 Doch vergessen werde ich dieses Buch nicht mehr。
Sine
，
yani… bir kitap canımı ne kadar sıkabilirse o kadar sıktı。 tebrik ediyorum edouard louis’yi。 üstelik geçen sene tiyatroların hasbelkader açık olduğu kısa zaman zarfında moda sahnesi sevgim ve onur ünsal hayranlığım sebebiyle “önce okuyayım” telaşı bile yaşamadan izlemiş ve onur ünsal’ın harika oyunculuğu ve su gibi diksiyonuyla yaklaşık iki saatte kompakt halde maruz kalmıştım bu metne。 o zaman da canımı çok sıkmıştı。 yine de okumak için biraz unutmayı bekledim， metni oyundan biraz olsun ayırabi yani… bir kitap canımı ne kadar sıkabilirse o kadar sıktı。 tebrik ediyorum edouard louis’yi。 üstelik geçen sene tiyatroların hasbelkader açık olduğu kısa zaman zarfında moda sahnesi sevgim ve onur ünsal hayranlığım sebebiyle “önce okuyayım” telaşı bile yaşamadan izlemiş ve onur ünsal’ın harika oyunculuğu ve su gibi diksiyonuyla yaklaşık iki saatte kompakt halde maruz kalmıştım bu metne。 o zaman da canımı çok sıkmıştı。 yine de okumak için biraz unutmayı bekledim， metni oyundan biraz olsun ayırabilmek için。 edebi anlamda verimli bir karar olsa da oyunu bir miktar unuttuğumdan her şeye baştan üzüldüm; hem kitapta olanlara， hem genel anlamda halimize。 izlerken de ayağa kalkıp alkışlamak istemiştim， okurken de hınçla bastıra bastıra altını çizdim –zaten kitabın yarısını çizdim aslında， neyse– işte şu kısmı bir de buraya yazmak istiyorum; unutup gitmeyeyim， çok değerli satırlar çünkü:“Egemenler solcu bir hükümetten şikayet edebilir， sağcı bir hükümetten de şikayet edebilir ama hiçbir hükümet onların sindirim sorunları yaşamasına sebep olmaz， hiçbir hükümet onların belini ezmez， hiçbir hükümet onları denize koşturacak şeyler yapmaz。 Siyaset onların hayatını değiştirmez， belki azıcık。 Bu da tuhaftır aslında， siyaseti yapan onlardır ama yaptıkları siyaset hayatlarını neredeyse hiç etkilemez。 Siyaset， egemenler için genellikle estetik bir meseledir: Bir tür kendini keşfetme yöntemi， bir tür dünyayı algılama， kişiliğini inşa etme biçimidir。 Bizler içinde ölmek ya da yaşamak anlamına gelir。” 。。。more
Mehsi
，
Een boek die ik voor de titel heb meegenomen en een boek dat op zich wel goed was maar af en toe best verwarrend van de ene naar de andere en dan weer terug naar een oude herinnering gaat en vanaf een punt gewoon alleen maar politiek is。
Mustafa Rushan
，
- Son sifarişlərim gələndə əslində bir başqa yerli yazarın kitabını oxuyurdum。。。 Kitabların arasında bu kitabın səhifə sayısı o qədər az idi ki， dedim bir başlayım。。。 Kitab Türkiyədə çox mədh edilirdi。。。 Hətta kitab əsasında bir teatr tamaşası da hazırlanıb。。。 Bu yazını yazmadan əvvəl girib bir neçə fragmentinə baxdım。。。 Uğurlu alınıb。。。 - Yazıçı 1992 doğumludur。。。。 Cavan yazıçı。。。。 Kitabın evə çatana qədər avtobusda bitirdim。。。 Təəssüratlarım: pis deyildi。。。 Kitabın sonunda ilham aldığı Ouşen V - Son sifarişlərim gələndə əslində bir başqa yerli yazarın kitabını oxuyurdum。。。 Kitabların arasında bu kitabın səhifə sayısı o qədər az idi ki， dedim bir başlayım。。。 Kitab Türkiyədə çox mədh edilirdi。。。 Hətta kitab əsasında bir teatr tamaşası da hazırlanıb。。。 Bu yazını yazmadan əvvəl girib bir neçə fragmentinə baxdım。。。 Uğurlu alınıb。。。 - Yazıçı 1992 doğumludur。。。。 Cavan yazıçı。。。。 Kitabın evə çatana qədər avtobusda bitirdim。。。 Təəssüratlarım: pis deyildi。。。 Kitabın sonunda ilham aldığı Ouşen Vuonqa təşəkkür edir。。。 Elə mən də kitabın ortasında tema baxımından oxşarlıqlarını görüb Ouşenin kitabı yadıma düşmüşdü。。。 Ouşen anasına。。。 Bu yazıçı isə kitabda atasına xitab edir。。。 - İki məşhur əsəri var。。。 ikisi də məndə var。。。 Hər ikisi də bioqrafikdir。。。 Qorxuram ki， bundan sonra teması bitər bir şey yaza bilməz。。。 - Bu kitab da ədəbi əsər baxımından o qədər uğurlu deyil。。。。 amma toxunduğu mövzular həqiqətən aktual və vacibdir。。。 Oxumağa dəyər。。。 。。。more
Jack M
，
Simple。 Short。 Moving。 IMPORTANT。 Also， a little different to what I had expected， or wanted rather， which was a critique of the ruling classes and the system。 That came， but only in the last ten or so pages， after most of the small book was spent examining the author’s relationship with his father， which was touching。 When the critique finally did arrive， it was excellent， if short-lived。 Louis calls the politicians murderers， for what to me seems like a North Americanization of France。 I’ve he Simple。 Short。 Moving。 IMPORTANT。 Also， a little different to what I had expected， or wanted rather， which was a critique of the ruling classes and the system。 That came， but only in the last ten or so pages， after most of the small book was spent examining the author’s relationship with his father， which was touching。 When the critique finally did arrive， it was excellent， if short-lived。 Louis calls the politicians murderers， for what to me seems like a North Americanization of France。 I’ve heard the rhetoric before， lazy people don’t want to work， sick people don’t want to work， people uncapable of work don’t want to work， and for that， they should suffer， no， actually they should be killed。 Can you imagine the mindfuck I went through when I arrived in the Netherlands in the late 00’s， to a society that actually gives a fuck about people！ And yet 13 years later I still haven’t fully shed these notions。 That’s why the book resonated with me。 I only wish it was longer and the ideas developed some more。 The author has a few other books， and is relatively young， so I’d like to think his time will come。 Phenomenal artwork cover too， for what it's worth。 。。。more
Reference
google book https://www.google.com/search?tbm=bks&q=Qui a tué mon père
hathitrust digital library https://babel.hathitrust.org/cgi/ls?q1=Qui a tué mon père&field1=ocr&a=srchls&ft=ft&lmt=ft
The British Library https://bll01.primo.exlibrisgroup.com/discovery/search?query=any,contains,Qui a tué mon père&tab=LibraryCatalog&search_scope=Not_BL_Suppress&vid=44BL_INST:BLL01&lang=en&offset=0